«Έπειτα, δεν
νιώθω καμιά απολύτως επιθυμία να κάνω καριέρα. Εκείνο που για τους άλλους είναι
το πιο τρανό, εγώ το θεωρώ το πιο ασήμαντο. Για μένα δεν έχει αξία να κάνεις
καριέρα. Μου αρέσει να ζω αλλά δεν μου αρέσει καθόλου να κυνηγώ την καριέρα
μου, πράγμα που υποτίθεται πως είναι υπέροχο. Πού το βλέπουν το υπέροχο ήθελα
να ξέρω: να αποκτήσεις στραβή ράχη νωρίς νωρίς από την ορθοστασία σε χαμηλά
γραφειάκια, χέρια ρυτιδιασμένα, πρόσωπο ωχρό, ταλαίπωρα παντελόνια της δουλειάς,
τρεμάμενα πόδια, χοντρή κοιλιά, χαλασμένο στομάχι, φαλάκρα στο κρανίο,
κατσουφιασμένα, αγριωπά, άτονα, ξέθωρα σβησμένα μάτια, αποστεγνωμένο μέτωπο,
και τη βεβαιότητα ότι υπήρξες ολόκληρη τη ζωή σου ένα ευσυνείδητο κορόιδο. Ευχαριστώ,
αλλά δεν θα πάρω! Προτιμώ να μείνω
φτωχός αλλά υγιής. Αρνούμαι τις κρατικές κατοικίες για χάρη μιας φτηνής
καμαρούλας, ακόμα κι αν βλέπει στο πιο σκοτεινό σοκάκι, προτιμώ να ζω με
οικονομικές δυσκολίες παρά να δυσκολεύομαι να αποφασίσω πού θα πάω διακοπές το
καλοκαίρι για να φτιασιδώσω την κλονισμένη μου υγεία, θέλω να έχω το σεβασμό ενός
μόνο ανθρώπου, του εαυτού μου, του οποίου το σεβασμό βάζω πάνω απ’ όλα, θέλω να
είμαι ελεύθερος και να μπορώ, άμα το απαιτούν οι ανάγκες, να πουλήσω για ένα
διάστημα την ελευθερία μου ώστε να μπορώ έπειτα να είμαι πάλι ελεύθερος. Αξίζει
να παραμείνεις φτωχός για χάρη της ελευθερίας. Έχω να φάω, γιατί έχω το ταλέντο
να χορταίνω με λίγα. Διαολίζομαι όταν ακούω κανέναν να μου μιλά για «επάγγελμα
ζωής», με όλο το θράσος που κουβαλούν αυτές οι λέξεις. Πάνω απ’ όλα θέλω να
παραμείνω άνθρωπος. Με μια λέξη: λατρεύω ότι είναι επικίνδυνο, ανεξιχνίαστο,
απροσδιόριστο κι ανεξέλεγκτο!».
Ρόμπερτ Βάλζερ / Τα Αδέλφια Τάννερ
μτφ: Βασίλης Πατέρας / Εκδόσεις Ροές
Ζωγραφιά: Καρλ Βάλζερ (1908-1909)